«Η Σιωπή»… Το φινάλε της σειράς «Children’s House» βρίσκεται στα χέρια μας. Η συμπόρευση της Φρέιγια και του Χούλνταρ ολοκληρώνεται και η Yrsa Sigurdardottir μας προσφέρει – για άλλη μία φορά – μία συγκλονιστικά τρομακτική ιστορία!
«Ένα παιδί αγνοείται. Μια γυναίκα δολοφονείται. Κι ένας πατέρας θέλει να πάρει εκδίκηση. Μια κρύα μέρα στο Ρέικιαβικ, ένα μωρό εξαφανίζεται από το καροτσάκι του. Στη θέση της μικρής του κόρης, ο πατέρας βρίσκει το πτώμα ενός άλλου παιδιού.
Έντεκα χρόνια αργότερα, ένα μεμονωμένο περιστατικό ιλαράς καταλήγει στον θάνατο ενός κοριτσιού. Ο πατέρας προσπαθεί να βρει τον φορέα του ιού για να πάρει εκδίκηση. Σε άλλο μέρος της πόλης, το διαμελισμένο και ακέφαλο πτώμα μιας γυναίκας εντοπίζεται σε ένα εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο.
Στο έκτο βιβλίο της σειράς Χούλνταρ και Φρέιγια, οι ήρωες πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να εξιχνιάσουν μια δύσκολη υπόθεση. Κοινός παρονομαστής και των τριών υποθέσεων είναι το τείχος της σιωπής που περιβάλλει τους εμπλεκόμενους» (οπισθόφυλλο).
Η ιστορία ξεκινά με την εξαφάνιση της μικρής Μία. Από την πρώτη κιόλας σελίδα η Yrsa σου προκαλεί ανατριχίλα και αγωνία για το τι συνέβη. Και μετά σε μεταφέρει έντεκα χρόνια αργότερα στον θάνατο από ιλαρά ενός μικρού κοριτσιού, ενός πατέρα που θέλει να πάρει εκδίκηση και ενός διαμελισμένου γυναικείου πτώματος. Και εκεί παραδίνεσαι και λες «Τι σχέση έχουν αυτές οι τρεις ιστορίες μεταξύ τους;». Εκεί συνειδητοποιείς ότι η αγωνία θα σε συντροφεύει καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης. Μία ανάγνωση, η οποία μέσα από την ρεαλιστική και μοναδική γραφή της Yrsa Sigurdardottir, σε παρασύρει μαζί της και σε εισχωρεί όσο πιο βαθιά γίνεται στις ζωές και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών.
Τρεις ιστορίες, λοιπόν, όπου η κάθε μία εμπεριέχει το δικό της δράμα. Τρεις ιστορίες, οι οποίες αν και φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό σημείο. Ένα σημείο το οποίο όταν θα έρθει στο φως θα μας αφήσει άφωνους. Τρείς ιστορίες οι οποίες καταπιάνονται και με διαφορετικά κοινωνικά θέματα. Γιατί, πέρα από την διαλεύκανση των φόνων, κάθε ιστορία έχει το δικό της κοινωνικό υπόβαθρο, που μας βάζει σε σκέψεις. Τρεις ιστορίες οι οποίες μέσα από την σιωπή κάνουν κρότο.
Η παρένθετη μητρότητα και ο εμβολιασμός των παιδιών (αρνητές των εμβολίων και οι συνέπειες στους άλλους) είναι αυτά που κυριαρχούν και αναδεικνύουν τόσο την βοήθεια της επιστήμης αλλά και τους ηθικούς κινδύνους που κρύβονται πίσω από αυτά. Δύο κοινωνικά ζητήματα τα οποία προκαλούν έντονες συζητήσεις, οι υποστηρικτές και οι αρνητές τους χαρακτηρίζονται από επιμονή και τυφλή προσκόλληση στις απόψεις τους, φέρνοντας στην επιφάνεια τα πιο σκοτεινά ένστικτα τους. Και είναι αυτές οι απόψεις και οι συναισθηματικές αλλαγές των πρωταγωνιστών που δημιουργούν ένα αγωνιώδες κλίμα στην όλη ιστορία.
Παράλληλα, παρακολουθούμε και την σχέση της Φρέιγια με τον Χούλνταρ. Μία σχέση που μας «ενθουσίασε» από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους και η «περιέργεια» για το πώς θα εξελιχθεί μας συντρόφευε από την αρχή. Η Φρέιγια παλεύει με τον εαυτό της να αποδεχτεί τα συναισθήματά της για τον Χούλνταρ. Μία πάλη που περιορίζει την σχέση τους σε «φίλοι με πλεονεκτήματα». Όμως, μεγαλύτερη είναι η πάλη του Χούλτναρ, ο οποίος έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει και προσπαθεί να αποδεχτεί την γνώμη της Φρέιγια. Η συνύπαρξή τους στο Αστυνομικό Τμήμα, όπου έχει προσληφθεί η Φρέιγια, κάνει την κατάσταση ακόμα πιο αμήχανη. Θα καταφέρουν να ισορροπήσουν τα συναισθήματά τους;
Και μέσα σε όλο αυτό η Φρέιγια έχει να αντιμετωπίσει την αρνητική στάση της επικεφαλής της ομάδας, της Έρλα. Θα καταφέρει να «επιβάλλει» τον εαυτό της και να κατακτήσει τον σεβασμό;
Τελειώνοντας την ιστορία, όσο κι αν προσπαθούσα να το καθυστερήσω γιατί με έπιασε μία μελαγχολία καθώς θα αποχωριζόμουν τους αγαπημένους μου πρωταγωνιστές, ένιωσα για άλλη μία φορά την αγωνία και τον προβληματισμό, που τόσο απλόχερα προσφέρει η Yrsa Sigurdardottir. Το μυστήριο, η ανατριχίλα και ο τρόμος σε συντροφεύουν μέσα από την «Σιωπή» όλων όσων μπλέκονται στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού τους.
