Από την Αγγελίνα Λιβανού
Την είδε με το που εμφανίστηκε στη σκάλα. Το λευκό της φουστάνι του τράβηξε το βλέμμα και τον έκανε να του πέσουν κάτω μερικά από τα παγάκια που ετοιμαζόταν να προσθέσει στο ουίσκι που του είχαν παραγγείλει. Τα κλώτσησε βιαστικά κάτω από τον πάγκο και συμπλήρωσε με καινούργια. Ακούμπησε το ποτήρι στη μπάρα μπροστά από τον κύριο που το είχε παραγγείλει ξεκλέβοντας ματιές και ελπίζοντας να κατευθυνόταν προς εκείνον. Ήθελε να την δει από κοντά. Να καθίσει απέναντί του και να την κοιτάξει μέσα στα μάτια. Να μάθει τι ποτό έπινε.
Ένα νεαρό ζευγάρι τον πλησίασε και ζήτησε δύο ποτά. Έστρεψε την πλάτη του στην μπάρα για να αναζητήσει τα μπουκάλια και καθώς γύρισε την είδε να κάθεται απέναντί του και να του χαμογελά. Εκτός από τα υπέροχα χείλη και τα μάτια της το βλέμμα του στάθηκε στις ρόγες της που στέκονταν ορθωμένες κάτω από το λευκό ύφασμα. Μια ακατανίκητη επιθυμία να τις γευτεί τον κυρίευεσε και ένιωσε σαν να είχε πυρετό.
Ετοίμασε τα ποτά για το ζευγάρι τα έδωσε και έπειτα στράφηκε προς το μέρος της. «Ένα τζιν με λεμόνι» του είπε. Η φωνή της ήταν τόσο αισθησιακή που κατέβαλε τεράστια προσπάθεια να συγκρατήσει τον εαυτό του να μην πηδήξει έξω από την μπάρα και να την φιλήσει μέχρι να της κόψει την ανάσα. Από την ένταση δεν μπορούσε ούτε να της απαντήσει και έτσι απλά της έγνεψε. Εκείνη τον κοίταξε κάπως. Παρακαλούσε να ήταν η ιδέα του και να μην είχε προδοθεί. Έκανε τουλάχιστον δέκα χρόνια αυτή τη δουλειά. Είχε συναντήσει πραγματικά όμορφες γυναίκες. Αυτές που σου κόβουν την ανάσα με την πρώτη ματιά και τις περισσότερες από αυτές τις είχε συμπεριλάβει στο βιογραφικό του.
Αυτή όμως δεν ανήκε σε αυτή την κατηγορία. Είχε εισβάλει στο μυαλό και το κορμί του και τα είχε διαλύσει μέσα σε χρόνο μηδέν. Ήταν όμως επαγγελματίας και έπρεπε να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του. Αποφάσισε να αφήσει για λίγο την σβελτάδα του και να μετράει μία – μία τις κινήσεις του ώστε να μην ρεζιλευτεί μπροστά της. Γιατί κάτι τέτοιο θα πλήγωνε τον εγωισμό του σε αφάνταστο βαθμό. Της έφτιαξε το ποτό και το έβαλε μπροστά της. Τον ευχαρίστησε με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο και επέστρεψε στο κινητό της. Για λίγο έμεινε απασχολημένος να ετοιμάσει μια μεγάλη παραγγελία για ένα τραπέζι κοντά στη θάλασσα μέχρι που την άκουσε να βρίζει. Εκείνη μόλις κατάλαβε πως την είχε ακούσει ζήτησε συγνώμη και συνέχισε να πληκτρολογεί κάποιο μήνυμα εμφανώς έξαλλη.
Τον τρέλαινε ακόμα και ο τρόπος που θύμωνε. Τα πάντα επάνω της του προκαλούσαν παροξυσμό. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που ευχήθηκε να εξαφανίζονταν όλοι οι πελάτες και να έμεναν οι δυο τους.
Εκείνη παράγγειλε και δεύτερο ποτό αφού το πρώτο το ήπιε σαν νερό και λίγο αργότερα και τρίτο. Παρατήρησε πως είχε αρχίσει να τον κοιτάζει. Καλό αυτό, σκέφτηκε. Του φαινόταν να έχει χαλαρώσει από το αλκοόλ και η αλήθεια είναι πως το δεύτερο και το τρίτο ποτό της τα έκανε λίγο πιο δυνατά. Ήταν σχεδόν σίγουρος πως η ανατολή θα τους έβρισκε μαζί αρκεί να μην έσκαγε αυτός με τον οποίο αντάλλασε εκνευρισμένη μηνύματα τόσες ώρες.
Όταν ο περισσότερος κόσμος πήγε πια να ξαπλώσει τις πρώτες πρωινές ώρες και είχαν απομείνει μόνοι τους στο μπαρ, εκείνη με μια εκνευρισμένη κίνηση πέταξε το κινητό της στην μπάρα. Εδώ είμαστε, σκέφτηκε, από εδώ και πέρα είναι δική μου. Της ετοίμασε ένα καινούργιο ποτό και το έβαλε μπροστά της. «Κερασμένο» της είπε. «Ευχαριστώ» του απάντησε, έγλειψε τα χείλη της με τη γλώσσα της και ήπιε την πρώτη γουλιά. Με αυτή της την κίνηση ήταν σαν να του έδινε σήμα να κάνει αυτό που τόση ώρα σχεδίαζε στο μυαλό του. Με μια τάχα αδέξια κίνηση έριξε το ποτό επάνω της. Έμεινε να τον κοιτάζει σαστισμένη κι εκείνος έδωσε μια πήδηξε από την μπάρα και στάθηκε μπροστά της κρατώντας μια πετσέτα. «Συγνώμη είμαι αδικαιολόγητος» της ψιθύρισε όσο πιο κοντά στο αυτί της ενώ με την πετσέτα προσπαθούσε να την σκουπίσει.
Ήταν πολύ ζαλισμένη για να αντιδράσει και ίσως να απολάμβανε αυτή του την φροντίδα. Κοίταξε γύρω του και αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε κανένας έσκυψε και της ρούφηξε τη ρόγα που είχε χυθεί το ποτό. Δεν του αντιστάθηκε καθόλου. Αντιθέτως βόγκηξε από πόθο. Το χέρι της κατέβηκε χαμηλά στην κοιλιά του όσο εκείνος συνέχιζε να την ρουφάει αχόρταγα. Την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στην παραλία. Την φίλησε έτσι όπως είχε από την πρώτη στιγμή επιθυμήσει κόβοντάς της την ανάσα. Της έβγαλε το φουστάνι και με τη γλώσσα του απλώθηκε σε κάθε άκρη του κορμιού της. Οι κραυγές της τον ερέθιζαν. «Πάρε με!» του είπε επιτακτικά κι εκείνος δεν μπορούσε παρά να την υπακούσει…
